We piekeren, draaien, turen naar het plafond en worden de volgende ochtend gebroken wakker. Terwijl slaap cruciaal voor onze gezondheid is, lukt het miljoenen Nederlanders niet om voldoende diepe rust te vinden. Wetenschappers onderzoeken hoe technologie ons brein kan helpen. Onze slecht slapende verslaggever onderging een experiment. „Wat is er mis met mijn slaappatroon?”
Op een doordeweekse avond laat ik me in een wit klinisch bed zakken met een batterij aan elektroden op mijn hoofd en een team onderzoekers dat me de hele nacht nauwlettend in de gaten houdt. Sexy is anders met die gekke badmuts op en ik voel me een beetje bespied, maar we hebben wat over voor de wetenschap én het vooruitzicht op eindelijk een goede nachtrust.
Ik ben inmiddels zo vertrouwd met het plafond boven mijn bed dat ik mijn doorwaakte nachten schertsend ’plafonddienst’ noem. Terwijl diepe slaap, leer ik, de heilige graal van de nacht is. De enige fase waarin je lichaam echt herstelt, je brein schoonmaakt en je spieren ontspannen.

Slapeloosheid is de nieuwe pandemie en ik wil weten wat er in hemelsnaam misgaat onder mijn schedeldak zodra ik mijn ogen sluit. Het maakt me de ideale kandidaat voor een nachtje in een laboratorium van de Universiteit van Amsterdam, omgeven door elektroden, kabeltjes en computers. Om zo een veelbelovende nieuwe technologie te testen die diepe slaap moet verbeteren. Welkom in het slaaplab, in de wereld van Deep Sleep Technologies waar slapen hightech wordt.
Meer dan een derde van de bevolking slaapt slecht
Omdat ik al tien jaar niet meer fatsoenlijk slaap, sta ik open voor alles waardoor ik eerder in dromenland beland. Ik ben zeker niet de enige slechte slaper. Meer dan een derde van de bevolking slaapt belabberd, met alle gevolgen van dien: verminderde concentratie, stress, hartklachten, mentale problemen.
„Slaap is geen luxe, het is een basisbehoefte”, benadrukt hersenwetenschapper dr. Lucia Talamini, oprichter van Deep Sleep Technologies „Als we die met technologie kunnen verbeteren, dan moeten we dat doen.”
In het knusse slaapkamertje van het Sleep & Memory Lab van de UvA dat aan een kruising tussen een studentenkamer en een ruimteschip doet denken, word ik aangesloten op een EEG-badmuts, oog- en spiersensors én een slimme hoofdband.
Deze band, het paradepaardje van Deep Sleep Technologies, monitort hersengolven en geeft op precies het juiste moment een subtiel geluidssignaal af. Een soort vriendelijke ’ping’ voor je brein, je hoort ’m niet, maar je hersengolven worden er dusdanig mee aangejaagd dat je dieper gaat slapen.
Ik ben een gefragmenteerde slaper
Volgens onderzoeker Talamini is dit precies waar ze naartoe werken. „We ontwikkelen technologie die slaap daadwerkelijk verdiept. Niet met pillen, maar door hersenactiviteit te volgen en op het juiste moment zachtjes te stimuleren.”
Volgens de expert die na afloop mijn hersengolven op een scherm fileert, ben ik een ’gefragmenteerde’ slaper. Zoals een kapotte disco-lamp: flikkerend en vooral niet rustgevend. „Inslapen? Duurt bij jou een uur”, ziet ze op de monitor. Dat komt waarschijnlijk ook omdat ik in het lab in een vreemde omgeving ben en ik daarom meer op mijn hoede ben. Maar zelfs in mijn eigen bed slaap ik niet gemakkelijk in en schrik ik op rare tijden wakker.
Koekeloeren op Instagram
Wat niet helpt: het chronisch negeren van de natuurlijke aanmaak van melatonine door laat achter een scherm door te werken, een serie te bingen of in bed nog op Instagram te koekeloeren.
„Melatonine is geen slaaphormoon, maar een signaalhormoon”, hoor ik. „Het vertelt je lichaam dat het tijd is om naar bed te gaan. Als je dat negeert door bijvoorbeeld tot middernacht op je telefoon te scrollen, dan mist je brein het signaal en dan kun je hele slaapfases overslaan.”
Mijn brein, zo blijkt uit het rapport, probeert alsnog die diepe slaap in te halen aan het eind van de nacht. Alsof je om vijf minuten voor sluitingstijd nog even de hele supermarkt wil leegkopen… Geen wonder dat ik doodmoe wakker word.
Mijn lijf werkt niet mee
Er zijn spindels, K-complexen, delta-golven en REM-blokken; ik raak steeds meer onder de indruk van de nacht als biologisch orkest. „Slaap is geen passief proces”, zegt de expert. „Het is topsport.”
Mijn hersenen, blijkt uit de grafieken, doen hun best, maar mijn lijf werkt niet mee. In het lab stap ik in de morgen alsnog uitgerust onder de douche, ik heb maar een paar uurtjes geslapen, maar voel me minder moe dan normaal. Kennelijk heeft de stimulatie van de slaapgolven effect gehad. Ik heb de dag erna een productieve dag op het werk, zonder het gebruikelijke gevoel van vermoeidheid.
Apparaten voor thuis
Het ultieme doel van Deep Sleep is de technologie integreren in draagbare apparaten die je thuis kunt gebruiken, zoals slaaptrackers en slimme hoofdbanden. Daartoe voeren de slaapprofessoren al veelbelovende gesprekken met diverse commerciële partijen.
De eerste toepassingen verwachten de makers rond 2026. „We willen miljoenen mensen wereldwijd toegang tot deze technologie geven”, legt dr. Talamini uit. „Dat je niet naar een slaapkliniek hoeft, maar gewoon thuis in je eigen bed je nachtrust kunt verbeteren.”
Geen kristallen onder kussen
Biohacking, maar wel wetenschappelijk onderbouwd. Geen kristallen onder je kussen, maar door slimme technologie op je hoofd. Misschien liggen we over een paar jaar allemaal met zo’n hoofdband op in bed. Niet sexy, maar wel efficiënt.
Nu we toch in de toekomst kijken, heb ik ook een dna-analyse laten doen via slaapexpert/schrijver Floris Wouterson (van het boek Superslapen) waarin wordt gekeken naar genetische varianten die iets zeggen over mijn gevoeligheid voor factoren die slaap beïnvloeden. Je dna geeft een indicatie, het zegt iets over je aanleg, maar niet per se wat er in de praktijk gebeurt. Je leefstijl, voeding, stressniveau en gewoontes blijken minstens een zo grote rol te spelen.
Gevoelig voor cafeïne
Genen kunnen aangeven of je gevoeliger bent voor cafeïne, suiker, alcohol of koolhydraten. Ik blijk cafeïne (en suiker) maar lastig te kunnen afbreken. Na 12 uur ’s middags kan ik beter stoppen met koffie en overstappen op kruidenthee. Ook wordt aangeraden in de avond een voorzetbrilletje op te doen dat blauw licht filtert.
Verder heb ik een trage aanmaak van vitamine D via de huid. Aangeraden wordt bij te slikken en zeker vaker buiten te lopen. Ik moet stoppen met mijn slaappillen, daar is geen enkele deskundige fan van, merk ik tijdens dit onderzoek.
Gelukkig valt er iets aan te doen
Zo begint mijn slaaptraining. Brilletje op bij het scherm, wandelingen en elke week tien minuten eerder naar bed. Het is redelijk te behappen en heeft een gunstig effect. Voorlopig ben ik steeds niet de ideale slaper. Maar er valt gelukkig iets aan te doen. Stoppen met slaappillen lukt ook nog met een beetje wilskracht. Weg met de halfbakken doezelpartijtjes met een hoofd vol to-do-lijsten, óp naar slaap die herstelt en oplaadt.